• اولين گام درمان پرخاشگري در كودكان، شناسایی نوع و علت پرخاشگری است. با بچه‌ی خود پس از رفع موقعیت پرخاش، کاملاً همدلانه گفتگو کنید تا بتوانید نوع و دلیل آن را براساس توضیحات کودک خود بشناسید و به صورت موردی آن را حل کنید.
• اگر یکی اعضای خانواده الگوی پرخاشگری کودک شماست رفتار آن عضو را تصحیح کنید.
• اگر دریافتید که ناکامی دلیل پرخاشگري کودک است او را در رسيدن به اهداف مطلوب و دوست داشتني كمك كنيد.
• در مواردی كه علت پرخاشگري اضطراب است، بايد از نگراني دروني و دلیل اضطراب كودك مطلع شويد. براي اين كودكان ورزش كردن بسيار مؤثر است و باعث تخليه هيجاني مي شود.
• در مواردی که افسردگی دلیل پرخاشگری است باید از مشاوره متخصص بهره بگیرید. در اين ميان لازم است به اين نكته پي ببريم كه او چه چيز دوست داشتني را از دست داده و چگونه مي شود مورد از دست رفته را براي او جبران كرد.
• اگر فکر می کنید كودك شما قرباني خشونت در مدرسه شده است، بايستي با مسئولان مدرسه صحبت كرد.
• اگر نوع پرخاشگري كودك انفعالی است، بايد كودك را از محیط و موقعیت آزار و اذيت كردن دور كرد تا مجبور نباشد براي تلافي و انتقام، افراد ديگر را اذيت كند؛ و اگر پرخاشگري از نوع ابزاری است، بايد راه‌هاي ديگري را برای مطرح شدن كودك برگزيد تا او ناچار نباشد از پرخاشگری براي جلب توجه استفاده كند.
چند توصیه‌ی کاربردی
1- با کودک پرخاشجو قرار بگذارید تا براي رفتارهاي مطلوبش جايزه بگیرد و در مقابل نتيجه اعمال نامطلوبش را با محرومیت از تماشای برنامه دلخواهش ببيند. براي کنترل پرخاشگري محدوديت هايي (تنبیهاتی) را وضع کنيد و به اطلاع کودک برسانيد.
2- الگوهای احتمالی پرخاشگري را به حداقل برسانيد. از جمله:
الف) مراقب فیلم‌ها و تصاویری که کودک از تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی موبایل محور مي بيند، باشید.
ب) در حضور کودک پرخاش نکنید؛ نه با او نه با کس دیگری.
ج) الگوهايي را در اختيار کودک بگذاريد که پرخاشگرانه نباشند (مثل عضوی از فامیل مانند مادر بزرگ، یک دوست خوب، یک فیلم ملایم و ...)
3- آگاهي کودک را نسبت به رنجي که بر اثر پرخاشگري او در افراد يا حيوانات به وجود مي آيد، افزايش دهيد.
4- رفتارهاي همدلانه و عاطفی کودک را که مغاير با رفتار پرخاشگرانه است، تشویق کنيد.
5- به جاي کودک پرخاشگر، به کودکي که به وي پرخاش شده توجه کنيد.
6- اگر قرار است کودک را به دليل پرخاشگری اش تنبيه کنید، بهتر است به طريقي باشد که منجر به حمله‌ی انتقامي و تلافي جويانه از طرف کودک نشود. کودک حتماً باید مطمئن باشد که شما او را دوست دارید.
7- برای کودک خود فرصت تخليه‌ی هيجان را فراهم کنيد، مانند بازی های پرتحرک و پر سر و صدا.
8 - در برابر خواسته ای که با پرخاشگری ابراز می شود، مقاومت کنید تا کودک دریابد که نمی تواند با پرخاشگری به خواسته اش برسد. شاید در اوایل برای والدین سخت باشد که در برابر خواسته کودک شان بایستند ولی بعد از مدتی خود کودک رفتارش را اصلاح خواهد کرد.
